I mam mocno mieszane uczucia.
Z jednej strony fajnie się słuchało, wiele razy wybuchałam na głos śmiechem, bardzo malowniczy, obrazowy język, za co chwała zarówno autorowi, jak i tłumaczowi. Oraz czytającemu!
Z drugiej strony od początku części drugiej do samego posłowia nie potrafiłam wymyślić, dlaczego ta druga część nie ma właściwie związku z pierwszą. Dowiedziałam się w posłowiu. Spodobało mi się średnio.
Z trzeciej strony, trochę to było za długie, za dużo szczegółów, jak dla mnie niepotrzebnych.
A z czwartej strony skończyłam, i ucieszyłam się, że już.
Książka przyjemna, ale nie wnosi zupełnie nic. Taki wypełniacz czasu, który nie wzbudził we mnie właściwie żadnej refleksji. Było, minęło.
Polecam jako rozrywkę nie wymagającą zaangażowania, podkreślam jeszcze raz piękny język :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz